Ingebouwd

Ze zijn de school aan het verbouwen, dus we hebben regelmatig om half zeven 's ochtends een stevige, ronkende (stinkende) vrachtwagen onder ons slaapkamerraam staan. Niet echt prettig.

Vanmorgen was het weer zover. Al voor m'n wekker ging hoorde ik rauwe mannenstemmen schreeuwen over het donkere gerammel van een grote vrachtwagen. Toen ik een kwartier later mijn gordijn opendeed, keek ik ongeveer bij de kraanwagenmachinist naar binnen. Voor ons huis stond een joekel van een kraanwagen... Oké dan...!
Maar goed, het is niet anders, dus na de gebruikelijke ochtendrituelen deed ik, met mijn fiets in de hand, de voordeur open. Op een metertje afstand staat de kraanwagen en ik kijk recht tegen het bordje "begeef u niet in de draaicirkel van..". Hmm.
Links van de voordeur staat zo'n uitschuifpoot, waarmee de kraanwagen zichzelf "optilt". Die poot staat zo dicht tegen onze gevel aan, dat ik er (met fiets) echt niet tussendoor kan. Rechts: nog zo'n poot. Hmm, ik ben gewoon ingebouwd door de uitschuifpoten van een kraanwagen en sta, met fiets én voordeur, onder de draaicirkel waarin je je niet mag begeven. En aangezien het geschreeuw van de werklui gewoon doorgaat, heb ik niet het idee dat ze me gezien hebben.

Gelukkig is daar de buurman. Aan de rechterkant staat de poot namelijk niet helemaal tegen de gevel, omdat daar een oude fiets stond. De buurman is galant en haalt voor mij die fiets weg, zodat ik erlangs kan. En dan nog langs een andere vrachtwagen, een berg bouwtroep die de kraanwagen over de gevel van de school moet tillen... en ja hoor, ik kan de straat uit. Poe hee.