Verkeersinzicht

Zojuist fietste ik naar huis en op en kruispunt vlakbij m'n werk was een ongeluk gebeurd: een motor was geschept door een auto. Nummerborden her en der, olievlek onder de motor, de motorrijder lag aan de kant van de weg, omringd door mensen en een motoragent. Natuurlijk kijk je daar even naar: hoe kan het gebeurd zijn, moet ik nog helpen, kan ik veilig verder rijden? Ik stond voor het stoplicht met twee anderen, die ook achterom keken wat er precies aan de hand was. Het stoplicht stond op rood, maar sprong op groen toen er een politieauto aan kwam rijden. Toen die weg was, staken we over. Niets aan de hand.

Tweehonderd meter verder. Weer een kruispunt. Vergelijkbaar, iets kleiner misschien, maar zeker zo druk. De twee fietsers vlak voor me komen aanrijden, en rijden zonder op of om te kijken door rood. Nou. Dat snap ik dus niet. Heb je net een ongeluk gezien, rijd je bij het eerste het beste stoplicht op een druk kruispunt door rood.  Of ligt dat aan mij?

Anyway, ik heb wel weer even genoeg ongelukken in het verkeer gezien. Eén per dag is te veel. Maar ik stop voorlopig weer voor alle rode stoplichten. En ik houd stevig afstand op volle snelwegen.

Duitse Keukenhof

We zijn gisteren in het buitenland geweest. Dat wil zeggen, naar Hengelo en dan de grens over; een half uurtje scheuren en dan ergens de Duitse polder in. Daar is een soort Keukenhof: het heet Naturagart en bestaat uit een mooi aangelegde tuin met vijvers. De tuin staat nu vol met allerlei soorten tulpen en de vijver zit vol met verschillende soorten steuren (best mooi, die beesten). Er is ook - en daarom waren we daar - een aangelegde duikplas. Een kuil van 10 meter waarin een soort route is gemaakt voor duikers, langs beelden, grotten en dergelijke, en natuurlijk zitten ook daar steuren, regenboogforellen en andere vis. Het Big Kahuna Dive Team ging daar duiken, Joost dus ook.

Het duikgebeuren van Naturagart is wel aangelegd, maar daar omheen is nog niet veel. Dus de heren konden zich in hun pakken hijsen op een stoffige betonvloer tussen vier betonnen muren. Maar goed... daarna een heuveltje oplopen met die zware flessen en plons, het water in.

Ik ging ondertussen maar eens met de macrolens op stap.

Een uurtje later stond ik weer aan het water en daar was Joost met zijn buddy. Bleek al snel dat ze geen hand voor ogen konden zien onder water. Ze moesten nummertjes volgen: 5 - 17 - 19 - 20 - 20... huh? Weer 20? Ze waren wel een regenboogforel tegengekomen. Vanaf de kant stuurden we ze toen maar door het doolhof naar de uitgang. Toch weer gedoken, maar ik had op het droge meer steuren gezien: bij een van de vijvers kon je door een raam naar binnen kijken. :-)

Op de terugweg nog even gestopt in Hengelo, bij Broer en Vriendin. Lekker ijs hebben ze daar! En op de terugweg kon ik nog net op een ongeluk op de A1 heen sturen. Jeetje, de adrenaline doet het nog hoor, ik zat flink te shaken!

Bikini achter een boom

Je kan het natuurlijk gemist hebben, maar de afgelopen week was er nogal wat ophef over de steigers die tegen de Hema op de Oude Gracht geplaatst zijn. Zoals tegenwoordig alles, worden ook de steigers gebruikt voor reclamedoeleinden. De Hunkemöller heeft er een vrouw met een goudkleurige bikini tegenaan geplakt, en zij ligt er natuurlijk 'bevallig' bij - en dat zorgde voor de ophef. De ChristenUnie viel over de reclame en de media sprong daar meteen bovenop. Maar goed - ik moest dus even langs de Oude Gracht lopen om het 'gedrocht' met eigen ogen te zien. De Hema had ik zo gevonden en ik liep al aan de overkant van de gracht om het goed te kunnen bekijken allemaal. Maar het was maar lastig om te zien: er staat een hele grote boom midden voor die reclame. Dus je ziet er eigenlijk niets van!! Toegegeven, vorige week misschien nog wel, maar de blaadjes ontluiken nu snel en ik denk dat de reclame binnen een week aan het zicht onttrokken is. Fijn voor de ChristenUnie, en misschien wordt het bij de Hunkemöller iets rustiger (want die bikini's zijn erg in trek).

Ik ben wel benieuwd wat wij nu op de steigers te zien krijgen die op vier meter afstand van ons slaapkamerraam staan. De school staat in de steigers, maar verder dan een groen steigerdoek gaat de fantasie hier niet. Ik dacht aan een reclame met een stoere man. In zwembroek, natuurlijk :-)

Smakeloos

In Dagblad De Pers van vandaag (13 april) staan een column Culinair van Coos Versteeg over de smaak van bananen. Er wordt uit de doeken gedaan hoe de Chiquita's van deze wereld de bananen op de juiste 'kleur' in Europa aankomen. Dat ze knalgroen geplukt werden, 'wist' ik eigenlijk wel, want hoe kan het anders dat je van die nauwelijks gele exemplaren aantreft in de supermarkten hier. En daarmee was het tekort aan smaak ook verklaard, dacht ik.

Coos schrijft dat het gebrek aan smaak inderdaad ontstaat door het groen plukken, maar hij voegt eraan toe dat ze de bananen rijp maken in 'gaskamers': de bananen zijn dan rijp op het moment dat ze naar Europa (of elders) geëxporteerd moeten worden. Het gas dat gebruikt wordt heet ethyleen: een natuurlijk gas dat veel planten zelf produceren en dat noodzakelijk is voor de rijping van vruchten. Dat proces doen de bananenproducenten dus na, zodat de bananen rijp zijn op het moment dat zij dat willen. Nou ja, rijp. Geel.

En aangezien het een biologisch gas is, gaat het bij de Max Havelaar bananen net zo. Er blijft maar één ding over: het vliegtuig naar Costa Rica, en dan naar een gewone supermarkt om een smaakvolle banaan te halen voor, wat zal het zijn, een paar eurocent. Maar dan wil ik ook wel meteen een aan de plant gerijpte mango, ananas en papaya...!

Langste plaatsnaam

Omdat ik een overzicht maak van standaard formuliervelden, wil ik weten wat de langste plaatsnaam in Nederland is. Internet biedt (natuurlijk) uitkomst: Gasselterboerveenschemond is de langste plaatsnaam. Dat wordt dus een formulierveld met (minstens) 25 karakters. Als je plaatsen mee gaat tellen die twee woorden aan elkaar verbinden, dan wordt het een ander verhaal: Gasselternijveenschemond 1e Dwarsdiep is dan de winnaar. Maar dat is 'slechts' een buurtschap.

Het leukste vind ik nog wel dat het dorpje met de langste naam, Gasselterboerveenschemond dus, hoort bij de gemeente met ongetwijfeld de kortste naam: Aa. Oké, Aa en Hunze dan. Maar Aa is wel heel kort en het ligt daar dus in buurt!
Ben nu nog benieuwd naar het aantal inwoners. Meer of minder dan het aantal letters dat het dorp telt?!

Verlaat paaskonijn

Dees hadden jullie nog niet gezien: een paaskonijn. Van drie stofjes, met een echt flapoor (omdat het ene oor eigenlijk te lang was...). Maar hij is wel grappig :-)

Het patroon is van Hillary Lang, en zij noemt het een WeeWonderfuls Original Pattern. Blijkbaar is dat een hele rage, want (zoals het een rage betaamt tegenwoordig) is er ook al een Flickr group met foto's van de Wee Bunnies die wereldwijd gemaakt worden. Daar staat die van mij natuurlijk ook bij! En misschien krijgt hij dan nog wel een vriendje!

Vrolijk Pasen

Het is weer de tijd van (heel véél) chocolade-eitjes, van geel en groen, van nog meer eieren, van drukte bij de bakker, vechten om de laatste witte eieren bij de AH, van familiebezoekjes: kortom, Pasen.

En sinds ik de haaknaald oppakte op weg naar de skivakantie, heb ik al heel wat patroontjes verzameld (leve internet) en een boek gekocht met hoe het ook alweer moest, ook met leuke patroontjes. Want ik wou niet blijven steken (!) in de telefoonhoesjes die ik in de auto maakte. Alhoewel ze wel héél erg in zijn: collega's van mij hebben gehaakte polsbanden, Soupisok genaamd (ja, er zit zelfs een naam aan!) en dat is echt superhip (en €17,-), dus waarom niet ook voor je telefoon?! Ik zie een gat in de markt...

... maar dat is misschien niet helemaal mijn markt. Voorlopig houd ik het bij deze paaskuikens [patroon]. Vrolijk geel en guitig, tussen de violen. Vrolijk Pasen!

Vroeger of later

Vorig weekend waren we met vrienden in Landgoed 't Loo (huisjespark). Een (bijna) jaarlijks weekendje om bij te kletsen met vrienden die we al sinds de middelbare school (of langer) kennen. Héél gezellig...!! Het was dit jaar al de zoveelste keer (dat ga ik nog eens terugzoeken), en je krijgt dan van die tradities. Eén van de tradities is dat we als toetje saroma eten (zie mijn avonturen in de Albert Heijn). Staat stijf van de suiker, is tegelijkertijd ontzettend 'gezond' vanwege alle melk. Meestal maken we er een caroussel van (ieder een hap uit een schaal en doorschuiven)...

We doen ook veel spelletjes: Kolonisten van Catan, UNO, De behekste fles (ofzo), Koehandel... allemaal toppers! Dit weekend hadden we ook 'Vroeger of later': een kaartspelletje over de Vaderlandse Geschiedenis (met hoofdletters). [Hoera, je kan 'Vroeger of later' ook online spelen / oefenen!] Je moet jouw kaartjes op de goede plek in een tijdlijn leggen. Gelooft de volgende speler je niet, en is het fout, dan krijg je er kaartjes bij. Dus wanneer werd de Unie van Utrecht getekend? Was Napoleon daarbij? Wanneer was de Grote Volksverhuizing? Je pijnigt je hersenen op zoek naar geschiedenislessen die in een grijs verleden op je schooltafeltje hebben gelegen. Lagere school, als je het mij vraagt.

Maar het leukste komt nog: we gaan een eigen 'Vroeger of later' maken!  Wanneer kreeg Olga verkering met Jürgen? Was dat vóór of ná de werkweek naar Parijs? En wanneer woonde Joost in Nijmegen? Wanneer werd Floor dokter en Sander doctor? Wanneer was het eerste weekendje met een klein kind erbij? - Het in elkaar zetten gaat nog even duren, maar we hebben al dik 60 feiten op een rijtje! En het antwoord op die laatste vraag is makkelijk: dat was in april 2007!

Kranten: papier of online?

zie ook: Frank-ly, het weblog van Rhinofly - Lezers van nieuwswebsites lezen aandachtiger dan krantenlezers. Dit is het resultaat van een studie door het Poynter Institute in Florida (bron). De conclusie in het kort: 77% van de online lezers die een tekst kiezen om te lezen, lezen deze tekst, terwijl van de krantlezers 62% dat doet, en van de lezers van tabloidkranten slechts 57%. Deze resultaten zouden de stelling verwerpen dat websurfers maar een beetje rondsurfen en niet veel lezen.
Ik vraag me af of je dat echt hieruit kunt concluderen. In het artikel van Reuters over dit onderzoek, staat dat "nearly two-thirds of online readers, once they chose a particular item to read, read all of the text". En de belangrijkste informatie staat hier in de bijzin: once they chose a particular item to read.
Het scannen van een website gaat daaraan vooraf: dan surfen de gebruikers door de pagina's met koppen en intro's, de navigatie, banners en andere onderdelen die om hun aandacht vechten. Maar als iets hun interesse heeft gewekt, dan zullen ze het lezen. Ze zullen er zelfs voor scrollen als dat nodig is!

Lezers van papieren nieuws scannen ook, maar hun scanpatroon is anders: zij zien direct het hele nieuwsbericht staan en zullen daarom vaak in de verleiding komen om iets meer te lezen dan alleen de kop. Misschien is het dan wel zo dat het scanproces van een krantenlezers 'uitgebreider' is dan dat van een online lezer. Omdat ze eigenlijk aan het scannen zijn, lezen zij het artikel niet volledig: in plaats van het scannen van alleen de kop, lezen ze ook de intro, en dan ook maar een stukje artikel, en nog een stukje...
Online lezers gaan pas lezen op het moment dat ze echt iets interessants gevonden hebben. Na het scannen van alle koppen, intro's en dergelijke, beslissen ze waar ze op klikken. Daardoor lezen ze minder artikelen, maar omdat dat echt interessant is en ze er zelfs met een fysieke 'klik' voor beslissen om het lezen, lezen ze het wèl uit.

Desalniettemin blijft het een interessante studie, zeker ook het resultaat dat informatie die in een afwijkende vorm (bijv. vraag-antwoord formaat) gepresenteerd wordt, beter onthouden wordt.
Op de Poynter-conferentie deze maand worden meer resultaten bekend. Ik ben benieuwd!

C.c.

Wat betekent eigenlijk c.c.? Ik dacht altijd carbon copy, als de ouderwetse kopie onder carbonpapier. Maar nu zie ik hier staan in de Schrijfwijzer: copie conforme.

Hmm.

Jimmy blijkt Jim-nie

In Nederland had ik er nog nooit naar omgekeken, maar als je in Costa Rica een klein 4WD autootje nodig hebt om van Playas del Coco naar San José te komen (met een hoop koffers), dan kom je al snel de Suzuki Jimmy tegen. Tenminste, al die keren dat we een autootje moesten huren, stond deze in het lijstje naast de Daihatsu Terios (onze favoriet voor dit soort reisjes). We hebben er zelfs één keer mee gereden, met de Jimmy. En ik moet zeggen: de Terios werd een nog grotere favoriet. De Jimmy rammelt behoorlijk, en met al die gaten in Costaricaanse wegen is een goede vering niet te versmaden. Maar Jimmy had die niet.

Hier in Nederland fiets in nu alweer een jaar iedere dag langs een Suzuki-garage. En daar had ik die Jimmy wel eens zien staan. Maar vanmorgen viel mijn ook op het logo... Wat staat daar nou? Vijf pootjes tussen de i en de y? Jimny? Wat is dat voor raars? Ik zal het wel verkeerd gezien hebben. Jimmy natuurlijk, dat moet het zijn.
Op mijn werk zocht ik het toch maar even op. Poás Rent-a-Car: Jimmy. Zie je wel, ik zag het gewoon verkeerd. Suzuki.nl:  Jimny.  Hmm. Misschien noemen ze 'm hier wel anders dan in Costa Rica. Suzuki Costa Rica: Jimny. Oké, ik heb het blijkbaar altijd verkeerd gelezen. En ik kan het nog verklaren ook. Heeft iets te maken met de herkenning van de woordvorm en dan niet verder kijken dan je neus lang is (college Leesprocessen, 1992). En ik ben niet de enige die dat doet. Zoeken op Google levert zelfs iets minder resultaten op voor Suzuki Jimny dan voor Suzuki Jimmy! Dus wie heeft hier nou de verkeerde naam gekozen?