
Zo gezegd, zo gedaan. Met de macrolens even bovenop de kleine, gele trompetjes gezeten. Levert altijd mooie plaatjes op en bovendien ga je door zo'n macrolens ineens anders kijken naar gewone dingen, juist omdat je er met je neus bovenop zit.
En toen... was de voordeur dicht. Sleutel aan de binnenkant laten zitten. Oeps! En Joost was dus weg. Hmm... Wachten dus (minstens drie kwartier, dacht ik zo)....

Nog geen Joost... Dan maar even de rommel in onze 'tuin' opruimen (lees: randje zand langs het huis van de buren). En het gras 'knippen' (met de hand)... Daar knapte ons grasveldje overigens wel van op. En na een uur en een kwartier ongewild buiten zijn was de zon weg en Joost thuis. Met sleutel (gelukkig maar).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten