Vanochtend werd ik wakker in de stilte van 15 cm sneeuw. Ja, volgens mij kan je in je bed al horen dat er sneeuw ligt, want de geluiden van buiten klinken dan heel anders, heel gedempt. En er lag een mooi pak over ons tuintje, en de kerstboom (want die staat nog niet binnen). En over ons stoepje en straatje...
Mooi hoor, ik word er altijd helemaal blij van als ik sneeuw zie. Wil meteen naar buiten om sneeuwballen te gooien, sneeuwmannen te maken of foto's te maken (dat laatste iets vaker tegenwoordig). Maar vanmorgen was het daar nog te donker voor, want we zitten tenslotte tegen de kortste dag van het jaar aan.
Dan maar in de auto naar het werk, want fietsen met een 7 maanden zwangere buik in losse sneeuw leek ons (de baby, pappa én mamma) niet echt slim. En er zijn gisteren winterbanden onder de auto gezet, dus dat was een perfecte timing. Heel langzaam reed ik in een optochtje door De Meern, en tussendoor had ik nog net even tijd om de besneeuwde wilgebomen te bewonderen, die hier en daar nog langs de oude polderslootjes staan. Mooi! Wit! Sneeuw! Blij!
En als ik blij word, is de Kleine Pluis dat ook... wat een activiteit deze ochtend! Ze heeft wel drie salto's gemaakt voor 10 uur, zo voelt het! Volgend jaar gaan we met de slee, Kleine Pluis! Lekker rondglijden in de sneeuw...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten