Op 30 maart 2009 begon ik met twitteren. Omdat mijn collega's het ook deden, en ik zo op de hoogte kon blijven van wat er allemaal gaande was in hun levens. Acht maanden later had ik mijn twijfels: leuke links, tips en updates, maar eigenlijk ook een hoop zinloos tijdverdrijf. Nu is het zo'n anderhalf jaar na dat twijfelpunt, en ik twijfel weer.
Het aantal tweeps (twitteraars) dat ik volg, is wat gegroeid: 47 zijn het er nu. Daar zijn een aantal mensen bij gekomen die geen collega's zijn: vrienden en een paar organisaties. En 36 mensen volgen mij. Dat aantal is behoorlijk gedaald sinds onze dochter geboren werd en ik meer meld over kindjes en borstvoeding dan over films, concerten en andere algemene interesses. Ik heb ook mijn account beschermd: alleen mijn volgers kunnen zien wat ik twitter. Dat vond ik toch wel een prima idee.
Steeds vaker merk ik dat ik na het checken van de laatste updates, bedenk dat ik m'n tijd ermee verdoe: een enkele interessante link of tweet, maar over het algemeen voegt het niet echt iets toe. Dus ik ga weer minderen. Minder mensen volgen, minder twitteren.
Stiekem is er wel een vervanging: Facebook. Een account had ik al een tijdje, en op het moment dat het spel Farmville een vlucht nam, heb ik daar vaker (te vaak!?) gekeken. Daar ben ik uiteindelijk weer mee gestopt (toen ik de kas kon bouwen), en Facebook lag weer stil tot een tijdje terug. Ik heb even een grote opruiming gehouden in de vriendenlijst en hield mensen over aan wie ik echt iets wil vertellen. Ook over onze kleine A en wat haar bezighoudt - af en toe. Dus nu schuif ik een beetje van Twitter naar Facebook. Want bloggen? Daar heb ik sinds 16 maanden echt geen tijd meer voor...!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten