Poezenel is niet zo aanhankelijk - zegt ze. Maar ze doet eigenlijk net alsof. Want als we 's middags binnenkomen, staat ze voor de deur en gaat onmiddelijk kopjes geven. Tegen de trap. Zo hard dat je "boink" hoort. Dan loopt ze van je weg, om op een afstandje te kijken of je toch niet de sjaal pakt waarmee ze altijd speelt. Want dan moet ze toch even dat ding pakken...Of ze zit op de trap, en als je daar dan naast staat, begint ze keihard te spinnen. Maar aaien? Nee hoor, dan krijg je een tik. Met of zonder nagels, dat hangt maar net van haar humeur af. Optillen? Oké, maar niet te lang, anders gaat ze grommen (ja echt, grommen!).
En nu staat haar mandje bovenaan de trap. Heel handig. Want nu kan ze, zonder dat ze betrokken lijkt te zijn, ons mooi in de gaten houden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten