Kamillethee

In Nieuw Zeeland kregen van één van onze gastvrouwen een handje kamillebloemen. Zo uit de kruidentuin: "Hier, voor een kopje thee". Zo gezegd, zo gedaan: heerlijke thee was het, duidelijk veel smakelijker dan de 'echte' kamillethee uit de Nederlandse zakjes.

Vanochtend fietste ik langs de boomgaard die de bouw van Leidsche Rijn heeft overleefd. Er staan een stuk of twintig schitterende grote fruitbomen. Eerst stonden die overdadig in bloei, nu zijn ze groen en laten de hoge brandnetels en distels overduidelijk blijken dat er eigenlijk niemand meer voor die boomgaard zorgt. Zonde!
De randen van die boomgaard zijn echter een prima plek voor kamille. En na de regen van de afgelopen dagen is die ineens gaan bloeien. Dus haalde ik een moddervoet en plukte wat bloemetjes. Hup, in de jaszak en naar het werk. Daar vielen ze op tafel, samen met zo'n 5 bladluizen. Hmm, eerst maar even wassen dan. In mijn kopje dreven vervolgens 14 kamillebloemetjes en zo ontstond een heerlijk theetje. Met nog 4 bladluizen op de bodem...

En toch, smaakte die thee in Nieuw Zeeland nou echt lekkerder? Of was het de omgeving: warme zon (geen druilerige dag te bekennen); een leuk huisje (geen kantoor, hoe leuk ook); het plan om de volgende dag te gaan duiken (geen drukke dag met veel overleggen)...