Kleertjes

Ik heb ze al een tijdje geleden in elkaar geknutseld, want ze waren voor baby Elke (die met die vingertjes, hieronder). Maar ik kon ze natuurlijk nog niet laten zien, want pappa en mamma lezen ook mee... Dus nu dan alsnog: de rompertjes voor baby, geborduurd met vilt.

.

'Diksi' is een apart verhaal dat te maken heeft met de achternaam van de familie Diks, een logo van de firma Dixi, en wat creativiteit aan mijn kant. Overigens ziet het er zo, in al die kleurtjes, veel leuker uit dan het lichtblauwe origineel.

De baby die de shirtjes showt, is stiekum al 27 jaar oud. Ze heet Dorien, heeft een lichaam dat gemaakt is van de bovenkant van een kindermaillot (een sterk staaltje plastische chirurgie van mijn moeder), en brengt haar leventje de laatste tijd in een verhuisdoos door, dubbelgevouwen in een plastic zak.

Es-Bes

Het orkest stemde niet zo goed gisteravond. Tijdens het spelen van 'Pictures of an exhibition', deel 9, The Great Gate of Kiev, werden we door Gert stilgelegd om eens goed na te denken over de harmonieën van bepaalde akkoorden. In de stilte die toen viel, reed er een politieauto met sirenes voorbij: taa-tuu, taa-tuu. "Kijk," zei Gert, "die stemt wel. Klinkend Es-Bes. Es, Bes, Es, Bes. Je moet het zelf maar transponeren naar je eigen instrument."

Het kwam goed. Ook met deel 8, The hut of Baba Yaga. Maandag 2 juli, 20:00 concert bij de Domtoren. Met klokken!

Nagekomen: Volgens mij doet de koekoeksklok op het werk ook Es-Bes...

Beebie

Van 't weekend zijn we wezen 'kindje-wiegen'. Elke is fantastisch: ze slaapt, huilt als het nodig is, slaapt weer verder, kijkt eens rond, geeft een glimlach, en slaapt weer verder. Lief!

Elke heeft een Nijntje gekregen, en een gepersonaliseerd rompertje (digitale versie volgt nog...). Maar het meest blij was ze denk ik nog met de cd met lieve, ouderwetse slaapliedjes. Of dat ook voor pappa en mamma geldt...?!

Ze was in ieder geval ook een dankbaar onderwerp voor de macrolens, zo onder de parasol bij mamma op schoot. Genoeg zonlicht tussen de buien door om wat mooie plaatjes te 'schieten'.

Kapper

... dus ik zeg: "De dode punten eraf, ja, ongeveer vijf centimeter. Voor de rest netjes recht en dan zo en hier wat korter."

Achteraf hoor ik: "Ik heb het hier een beetje rond geknipt." En tussen de woorden door "En het is wat korter geworden". Einde mooie vlecht (daar steken sprieten uit).

Ik heb een hekel aan kappers. En nu maar wachten (het schijnt weer aan te groeien).

Tip: luid concert!

Maandag 2 juli, om 20:00 ‘s avonds, is er een zomeravondconcert bij de Dom in Utrecht. Harmonie OBK Zeist, waar ik bij speel, geeft dan een concert met de reizende beiaard die het carillon bespeelt. Ook de klokken van de Domtoren zelf zullen (als het meezit) hun duit in het zakje doen: dat wordt dus een (klokken-) luid concert!

Het programma bestaat uit o.a. marsen (de Stars and Stripes kent iedereen), een stuk van Mussorgsky (delen van Pictures of an Exhibition). Heel indrukwekkend, die Russische muziek. Daarnaast spelen we ook lichtere muziek in de vorm van een medley van rockmuziek (echt waar, een swingende harmonie!).

Het concert is gratis toegankelijk en vindt plaats op het Domplein. Bij slecht weer is het in de aula aan het Domplein. Ik denk dat het een heel bijzonder concert wordt!

25 jaar

Vriendin R. en ik zijn al 25 jaar vriendinnen. Dit is echt een ongelofelijk lange tijd en als we het hardop zeggen, vinden we onszelf in een keer erg oud...
We kennen elkaar sinds de lagere school: zij kwam in de tweede klas bij mij in de klas en ik denk dat we samen met een andere vriendin al snel een 'clubje' hadden. En toen kwamen de kampeervakanties, de logeerpartijen, het brieven-schrijven...

Afgelopen weekend hebben we ons feestje gevierd: we hebben een nostalgisch weekendje Westland gedaan: logeren bij R's ouders; langs mijn huis (dat staat er niet meer); langs de lagere school (is nu de parkeerplaats van een supermarkt); langs haar huis (dat staat er nog, exact hetzelfde); de bloemenveiling op (en in, om even bij de klokken te kijken); bij R's zussen op bezoek. Het was erg leuk. We hebben 'voor' en 'na' foto's gemaakt - het verschil is natuurlijk erg groot. We hebben ook opa en oma v.d.V. en opa v.d.W. bezocht, dat waren twee bijzondere bezoekjes. Nog even wat paprika's mee uit de kas...

Het was een supergezellig weekendje - ik vermoed het begin van een traditie...

Ingebouwd

Ze zijn de school aan het verbouwen, dus we hebben regelmatig om half zeven 's ochtends een stevige, ronkende (stinkende) vrachtwagen onder ons slaapkamerraam staan. Niet echt prettig.

Vanmorgen was het weer zover. Al voor m'n wekker ging hoorde ik rauwe mannenstemmen schreeuwen over het donkere gerammel van een grote vrachtwagen. Toen ik een kwartier later mijn gordijn opendeed, keek ik ongeveer bij de kraanwagenmachinist naar binnen. Voor ons huis stond een joekel van een kraanwagen... Oké dan...!
Maar goed, het is niet anders, dus na de gebruikelijke ochtendrituelen deed ik, met mijn fiets in de hand, de voordeur open. Op een metertje afstand staat de kraanwagen en ik kijk recht tegen het bordje "begeef u niet in de draaicirkel van..". Hmm.
Links van de voordeur staat zo'n uitschuifpoot, waarmee de kraanwagen zichzelf "optilt". Die poot staat zo dicht tegen onze gevel aan, dat ik er (met fiets) echt niet tussendoor kan. Rechts: nog zo'n poot. Hmm, ik ben gewoon ingebouwd door de uitschuifpoten van een kraanwagen en sta, met fiets én voordeur, onder de draaicirkel waarin je je niet mag begeven. En aangezien het geschreeuw van de werklui gewoon doorgaat, heb ik niet het idee dat ze me gezien hebben.

Gelukkig is daar de buurman. Aan de rechterkant staat de poot namelijk niet helemaal tegen de gevel, omdat daar een oude fiets stond. De buurman is galant en haalt voor mij die fiets weg, zodat ik erlangs kan. En dan nog langs een andere vrachtwagen, een berg bouwtroep die de kraanwagen over de gevel van de school moet tillen... en ja hoor, ik kan de straat uit. Poe hee.

Hoera!

Ik heb een Nijntje gewonnen!

k had een weddenschap met een aanstaande pappa: ik dacht dochter, hij dacht zoon. En het is een dochter! Hoera, ik win een Nijntje! Maar ik ben vooral heel blij voor de pappa en de mamma! Super goed!! Geniet maar met z'n drietjes!

Tot gauw!

Perfecte vrijdagmiddagtraktatie

Het is vrijdagmiddag, tegen half vijf. Je wilt project A met een collega bespreken, terwijl je weet dat je eigenlijk voor project B nog een paar uur door kan gaan voordat het document af is. Maar ja, project A moet ook af, dus je gaat naar je collega die iets wijzigt, het te bespreken document Ctrl-S't - en daarmee zijn computer vast zet. Hmm. Niet opgeven, op naar mijn computer. Ik voer ongeveer dezelfde handeling uit, met hetzelfde resultaat. Hmm. Het overleg gaat door op basis van half complete, nauwelijks leesbare, potloodkrabbels en ons geheugen. Dat hangt gelukkig niet, maar in de computers is weinig 'beweging' meer te krijgen: het netwerk is overbezet. Tijd dus voor... iets lekkers.

In onze kastjes staan allemaal lekkere dingen... en deze combinatie werkt heel goed op een superdrukke vrijdagmiddag waarbij ook nog je computer of het netwerk vast zit: pak een sesamknäckebroodje, besmeer die (redelijk dik, anders plakt het straks niet goed) met witte chocoladepasta. En bestrooi die vervolgens naar eigen creativiteit met taartversiersels (met dank aan de versiersels van een traktatie). Ik heb even heerlijk genoten van mijn "taartje" en daarna heb ik besloten dat het weekend was. Voor de computer, voor het netwerk, en voor mij.