[Op 20 oktober 2009 was ik met een collega van Rhinofly op de conferentie Design by Fire, over Interaction Design. Eén van de presentaties sprak mij om meerdere redenen aan: The music of interaction. Onderstaand een deel uit mijn artikel op Frank-ly.]
Als klarinettiste (OBK Zeist) sprak deze presentatie mij bijzonder aan. James Box en Cennydd Bowles van Clearleft bespraken de gelijkenis tussen de interactie van muziek en die van websites.
De eerste overeenkomst die besproken werd, was de onuitsprekelijkheid van muziek en ontwerp: je kunt het niet zomaar beschrijven, er zijn metaforen als het notenschrift of wireframes voor nodig. En die geven slechts een kale indruk van wat het moet worden. Het gevoel, gedrag en de gedachten erbij, kunnen hier niet in weergegeven worden.
Iets dat ons prettig in de oren klinkt, heeft onze voorkeur. Een voorbeeld hiervan is de majeur toonladder, die iedereen op de wereld ‘in’ zich heeft. Hetzelfde geldt voor consonanten (harmonieuze tooncombinaties): de emotionele reactie hierop is positief. Dissonanten daarentegen leveren soms kippenvel of een gevoel van frustratie op, totdat het akkoord oplost in een consonant. Tussen het consonante en dissonante akkoord is volgens Box en Bowles een gebied waarin een ‘flow’ kan plaatsvinden: een aangename plaats tussen saaiheid en frustratie.
Tot slot zijn ook bepaalde ritmes prettiger om aan te horen dan andere. De conclusie is dat “music is the pleasurable overflow of information” (Lehrer), maar dan wel een gestructureerde overflow – want mensen hebben nu eenmaal behoefte aan orde.
In diezelfde lijn kunnen we design patterns en ook de eerder besproken interaction design frameworks zien: de orde die deze schappen in de ‘chaos’ van informatie, wekt bij de gebruiker een positieve emotie op. En daarom werkt de ene website beter dan een andere, waarbij misschien de equivalent van dissonantie wordt toegepast.
Box en Bowles gingen nog verder in op de gelijkenis tussen muziek en ontwerp, waarbij onder andere het muzikale karakter aan bod kwam, evenals het herkennen van patronen. Ondanks het schijnbare beperkte bereik dat notenschrift of wireframes kunnen hebben, is er ruimte voor innovatie. De behoefte aan order is rekbaar en verandert ook per cultuur en tijdsperiode. We hoeven niet in de veilige buurt van de laagste gemene deler te blijven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten