Sneeuw! Wit! Mooi!

Vanochtend werd ik wakker in de stilte van 15 cm sneeuw. Ja, volgens mij kan je in je bed al horen dat er sneeuw ligt, want de geluiden van buiten klinken dan heel anders, heel gedempt. En er lag een mooi pak over ons tuintje, en de kerstboom (want die staat nog niet binnen). En over ons stoepje en straatje...

Mooi hoor, ik word er altijd helemaal blij van als ik sneeuw zie. Wil meteen naar buiten om sneeuwballen te gooien, sneeuwmannen te maken of foto's te maken (dat laatste iets vaker tegenwoordig). Maar vanmorgen was het daar nog te donker voor, want we zitten tenslotte tegen de kortste dag van het jaar aan.

Dan maar in de auto naar het werk, want fietsen met een 7 maanden zwangere buik in losse sneeuw leek ons (de baby, pappa én mamma) niet echt slim. En er zijn gisteren winterbanden onder de auto gezet, dus dat was een perfecte timing. Heel langzaam reed ik in een optochtje door De Meern, en tussendoor had ik nog net even tijd om de besneeuwde wilgebomen te bewonderen, die hier en daar nog langs de oude polderslootjes staan. Mooi! Wit! Sneeuw! Blij!

En als ik blij word, is de Kleine Pluis dat ook... wat een activiteit deze ochtend! Ze  heeft wel drie salto's gemaakt voor 10 uur, zo voelt het! Volgend jaar gaan we met de slee, Kleine Pluis! Lekker rondglijden in de sneeuw...

Kerstkaartenproductie

Vorig jaar kwamen we net terug van onze reis en hebben de kerstkaarten maar laten schieten. Maar dit jaar zwichten we weer voor de postzegelmafia. Tenminste, ik ben in ieder geval begonnen met een kleine massaproductie kerstkaarten. Met een schoenendoos vol oude kaarten van de afgelopen jaren als inspiratie ben ik aan de slag gegaan. Het resultaat: kartelschaartje erbij en kerstboompjes knippen uit de oude kaarten. Net zó, dat er iets leuks op staat natuurlijk. Nu nog een stapel kaarten regelen (ook die liggen al op voorraad), snijden, dubbelvouwen. Dan plakken, stronkjes onder de boompjes en klaar is Klara. Misschien krijg ik J. wel zover dat hij ze schrijft! ;-)

Twitter, blog... wat is 'mijn ding'?

Een tijd geleden schreef ik over Twitter, en dat ik daarmee zou beginnen om te kijken hoe het bevalt. Nu, na zo'n 8 maanden, begin ik het een beetje zat te worden... Ik volg (voor Twitter-maatstaven) niet veel mensen, slechts 37, waarvan de meeste collega's zijn. En ik heb al moeite om alles bij te houden. Nou is dat wellicht niet helemaal de bedoeling, maar toch - dat is wel het gevoel dat ik er bij krijg: eigenlijk moet je alles lezen. En als je na 1 dag zo'n 100 updates (tweets) moet doornemen, dat kost veel tijd.

Collega's schrijven best interessante dingen. Je ziet waar ze mee bezig zijn; er komen leuke links voorbij; er worden heel wat grappen en grollen uitgehaald. Het is dus best leuk om Twitter bij te houden, wat dat betreft. Maar voor mezelf heb ik er steeds minder mee. Moet ik nu twitteren dat ik deze blogpost geschreven heb? Of dat ik daarnet een lekker kopje tomatensoep op heb? En dat ik er best nog een kopje erwtensoep bij had gewild? En dat ik nu maar eens de was uit de droger ga halen (#truttigeupdate)?

Dus ik ga minderen. Minder twitter: minder volgen en minder twitteren. Meer blog: daar kan je gestructureerder iets vertellen, en er een echt verhaaltje van maken. Om het populair te zeggen: dat is toch meer 'mijn ding'.

P.S. Voor wie dan toch wil weten welke soep ik eet: twitter.com/quipu.