Heidens?

Min of meer per ongeluk keek ik daarnet naar het programma 'Schepper & Co' van de NCRV. Er is namelijk heel weinig interessants op tv tussen vijf en zes. In 'Schepper & Co' was een mevrouw te gast die vier jaar in Bolivia heeft gewoond en gewerkt. In een klein Aymara-dorp heeft zij nu, via een kerkje, een kinderopvang opgericht. De lokale kinderen worden daar na school opgevangen, ze krijgen bijles en kunnen spelen. Dat is hard nodig, want het leven is hard daar in de hooglanden van Bolivia.

In een kleine reportage zagen we de opening van het opvangcentrum, waarbij een fles 'champagne' op de grond kapot geslagen werd. Dit was een offer aan 'Pachamama' (moeder Aarde), om haar respect te tonen en te bedanken: een offer, eigenlijk. De vraag van een andere gast in het programma was of dat niet erg 'heidens' was. Ik schrok van dit woord. De mevrouw van het Boliviaanse project pareerde prima door uit te leggen dat Pachamama niet als godin gezien wordt, maar als de natuur en aarde in het algemeen, waaruit we allemaal voortkomen en weer naar terugkeren, en waar wij gebruik van maken in de tijd dat we leven. Om daar respect voor te tonen, wordt zelfs door de armste mensen een offer gebracht. Dit is ook de manier waarop wij op onze reis door Zuid-Amerika hebben horen praten over Pachamama. En de enigen die dat heidens vinden, zijn mensen die vinden dat God (of Allah, of wie dan ook) het enige 'opperwezen' is - voor iedereen op deze wereld. Ik dacht dat 'we' tegenwoordig wel zo ruimdenkend waren dat iedereen zijn eigen ding mag geloven en zijn eigen rituelen mag hebben. Blijkbaar niet. En trouwens, Pachamama is in Bolivia al wat langer 'in beeld' dan God.