We waren even weg... een vakantie van twee weekjes - en eigenlijk drie vakanties in één. Eerst een weekendje Limburg met Joost z'n familie, gevolgd door een kleine duikvakantie met de duikclub BKDT en ook nog een weekje samen in de tent.Joost en ik hebben samen gedoken in Estartit (Spanje). Dat was voor mij brrrrr... koud! Het water was zo'n 17 graden, en ondanks de 12 mm duikpak die ik aanhad, leverde dat wat hyperventilerende bewegingen op bij het onderwater gaan. Dat is niet echt bevordelijk voor de duur van de duik (je slurpt je lucht behoorlijk snel uit de tank dan), maar dat was niet zo heel erg, want na dat half uur had ik "bevroren" handen en tenen, dus ik was blij dat ik op de boot was. Joost had zijn droogpak aan, met een donzen onderpak, dus die had nergens last van! Onder water was het mooi, het leek een beetje op Costa Rica - maar dan zonder de haaien en roggen. Wel veel schorpioenvissen en grote groupers - zo'n anderhalve meter! We hebben ook nog een Conger Eel gezien die in zijn holletje zat. Al met al weer een heel avontuur. Ik moest wel weer even wennen hoor...
In Frankrijk gingen we duiken met BKDT, maar dat is beperkt gebleven tot één duiktrip. Dat is al een verhaal op zich, maar dat moeten de duikers zelf maar vertellen. Laten we zeggen dat er een rubberboot (rig), 4 duikers, 1 duikschoolhouder zonder instructeurs, een zeer stevige wind en drie meter hoge golven bij betrokken waren. Gelukkig was Joost er niet bij. Wij zijn naar Rennes le Chateau en Montségur geweest. Montségur was vooral interessant: het laatste bolwerk van de katharen werd eind 13e eeuwe overwonnen. Het is nu nog een ruïne die spookachtig in de wolken op het topje van een berg staat - het was een flinke klim.Met BKDT zijn we toen maar naar Spanje gegaan, waar het niet zo stormachtig was. Daar hebben de duikers nog diverse duiken gemaakt. Niet op wrakken (zoals de bedoeling was), maar meer door grotten en tunnels. Ook leuk!
Joost en ik zijn daarna richting Andorra gereden, en onderweg zijn we door veel oude, Middeleeuwse stadjes gekomen, zoals Santa Pau, Besalú en Castellfollit. En op de campings was het heerlijk rustig; het weer was lekker warm, het regende niet... we hebben genoten. Net over de grens van Andorra kwamen we in een andere wereld terecht: supermarkten, commercial malls, dure automerken en benzinestations bij de vleet: dit is duidelijk een belastingparadijs. Moet je wel weten wat je wilt hebben en hoeveel het in Nederland zou kosten. Dat wisten wij niet (bovendien hadden we niet
echt juwelen, parfum, electronische apparatuur of een nieuwe auto nodig). Dus wij hebben ons vermaakt in een *****hotel (dat ook Andorees geprijsd was) met de breedbeeld-plasma-TV en alle zeepjes in de luxe badkamer. We werden zelfs getrakteerd op een modeshow in de hal van het hotel (met hele lelijke mode, dat wel).En toen, via Orléans, weer terug naar het frisse, regenachtige Nederland. Tja. Die vakanties zijn altijd zo voorbij!
Hoe zou dat voelen... 's morgens fiets je naar je atelier toe. Vroeg, voor achten - vóórdat alle scholieren de weg op gaan, fiets je door de stad. Dan kom je langs het museum. Jouw museum. Door de ramen zie je in de nog donkere kamers jouw creaties hangen. In de ene kamer een paar, in de andere kamer tientallen tegen de muur geplakt. Als je er in zou staan, zou het misschien een nachtmerrie lijken waarin al je creaties om je hoofd dansen. Maar je bent buiten en fietst verder, langs de andere ramen. Op naar je atelier om nog meer mooie creaties te maken. Waar weer miljoenen kinderen van zullen genieten...
Daarnet ben ik even naar de Dom gelopen voor de Dodenherdenking om 20:00. Het was behoorlijk vol op het plein tussen de Domtoren en de kerk. Vanaf half acht luidde de Salvator, de grootste klok in de Domtoren. Die heeft een heel ander geluid dan de klok die normaal op het hele uur slaat: het is dan ook een klok die echt geluid wordt. Hij is ook al 502 jaar oud: de Salvator is gegoten in 1505. Hij wordt alleen geluid op feestdagen (bijv. Pasen) en ik hem 'm ook gehoord toen koningin Juliana overleed. Ik zat op zolder aan mijn bureau en aan het luiden van de klok hoorde ik dat er iets bijzonders aan de hand was. Tja, daar zijn die klokken tenslotte voor - en het werkt nog steeds!
Op een iets ander vlak dan de deadlines die we vandaag bij Rhinofly hadden, ben ik een tijdje terug met een nieuw projectje begonnen: een vestje voor mezelf haken. Ik heb het haken een paar maanden geleden herontdekt en het is eigenlijk best een leuk tijdverdrijf. Dus na een rood-wit-blauw bloemetje voor het afgelopen weekend, is het weer 'vestje' wat de klok slaat. Er is nog niet veel aan te zien, maar hij wordt rood.
Ja, vandaag is het zover! De nieuwe sites van 
Toch blijft het leuk om rond te neuzen tussen al die spullen, om te kijken of er niet toch iets bij zit wat met een verfje of/en een stevige wasbeurt nog te gebruiken is. Ik heb me echter beperkt tot mijn verzameling Bruna-boekjes. Ik spaar namelijk Nederlandse en buitenlandse Bruna-boekjes van de rommelmarkt, maar de buitenlandse mogen ook nieuw zijn. Die komen vaak als souvenir (van vrienden) mee. Zo heb ik al Chinese, Koreaanse, Spaanse, Friese, Engelse, Zweedse en Arabische uitgaven. Als het maar de echte, vierkante boekjes zijn, geen plastic of kartonnen nieuwerwetse variant.